چقدر از خويش دل ببريده باشي
که گلهــــاي محبـــت چيده باشي
به اميــد رسيدن در رهي دوست
ز جـــــور زنـــدگي غلتيده باشي
رسي در انتهـــــايي بي زبـــاني
صــدايي خامشــــي بشنيده باشي
در امـــواج غرور و خودپسندي
کمي از مرگ خود ترسيده باشي
ميـــان قطره هاي اشکي احساس
تو مــرورايد و گوهر چيده باشي
به چشـــم سرمه سا غرق معاني
به زلف عنبـــــرين پيچيده باشي
نـــگاه گرمي معنــي دار معشوق
به ايمـــــايي ادب بـــوسيده باشي
ميــان بستــــــر تنــــهايي خويش
در آغــوش خودت خوابيده باشي
اگـــر داني ز خوب و زشت دنيا
کمــــاکان از دلـــــم فهميده باشي
چو زخم سينـــه ي محمود گاهي
به حال خويشتـــــن خنديده باشي
-------------------------------
پنجشنبه 08 حمل 1398 خورشيدي
که بررابر ميشود به 28 مارچ 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
در گلشـــــــن بهــــــــار خودم ميزنم قدم
با عــــــزت و وقـــــــار خودم ميزنم قدم
صبح اميد و چشمه ي خورشيد اگر نبود
در شـــــامگاهي تـــــار خودم ميزنم قدم
فــــکرم به کار و بارِ بد و ناپسند نيست
بـــا طفلِ ني ســـــــوار خودم ميزنم قدم
کارم کهِ نيست از همـــــه بيکار تر منم
ليــــکن به کار و بــــار خودم ميزنم قدم
خودکـــار و پنسل و قلــــم ني نداشتـــــم
در صفحه با شـــــــرار خودم ميزنم قدم
در شهر ما که حادثــه بسيار خفته است
امــــــا به اعتبــــــــــار خودم ميزنم قدم
رويم نشد بسوي اروپـــــا و ملک غيــر
در گــــرد و خاکِ شار خودم ميزنم قدم
فکر دوچرخه و غــــم موتر ندارم هيچ
با پـــــــــاي روزگـــار خودم ميزنم قدم
همچون ملا وســـــــوسه ي حور نيستم
با يــــار کهنـــــــه کار خودم ميزنم قدم
مستم ز بـاده ي هنر و نشــــــه ي کلام
در طبــــع پر خمـــــار خودم ميزنم قدم
مرگـــــم اگر فرا نرســــد در بهــــار نو
در دشتِ لالــــــــه زار خودم ميزنم قدم
از هشت و دو و يــازده و نو گذشتـه ام
بــــا واحــــــدِ شمــــار خودم ميزنم قدم
گفتــــــم بيـــــا نيامدي حالا که مرده ام
در پشته ي مــــــــزار خودم ميزنم قدم
محمود در تجمـع ابيــــــات دلپـــــــذير
در جمعي هـــــم قطار خودم ميزنم قدم
------------------------------------
بامداد شنبه 18 حوت 1397 خورشيدي
که برابر ميشود به 09 مارچ 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
اي کودکِ ســرشکِ من آخـر جوان شدي
در گيـر و دار زنـدگي چابک روان شدي
تا رهسپــار و همــــــدمِ اين کاروان شدي
از هفت خوان رستــــمِ هستي عيان شدي
با شـــــور و با نوايي جهانت جهان شدي
--------------------------------------
تا درد هـــــاي عشق رسيـــدي سراغ من
تا خاک گشت بـــــار دگر سروي باغ من
از تنـــــــد باد هستي شـــــکسته چراغ من
لبــــريز کس نمي کنــد اينجــــــا اياغ من
اي نـاز دانه از بري چـــــه امتحان شدي
--------------------------------------
اي چرخشِ سپهـــــــر و بلنــــدايي دلبري
اي نـــــــور ديــــده، اي تپش آباد کشوري
اي کهکشـــانِ عاشــــقِ شوريده، اي پري
احساسِ پنجــگانه ام ازهـــــوش مي بري
ديگر مپـــرس از چه سبب در زيان شدي
--------------------------------------
اين درد هـــــاي کهنــــه به دارو دوا نشد
اين آسمـــــــان تيــــــره منــــــور نما نشد
يــــــاري و کسب همــــدلي بي مدعا نشد
وفـــق مُـــــراد کس به کســـــي آشنا نشد
خون ميخورد دلم که چـرا بد گمان شدي
--------------------------------------
اينجــــــا دلــــــــم هــواي نيايش نمي کند
فکــــرم خــــرامِ شعر و سرايش نمي کند
يـــاران کاکــــه کســــب ستايش نمي کند
با هـــر که دل نخواست گرايش نمي کند
در حيرتــم که در پيء چي و چنان شدي
--------------------------------------
با صــد شکوه و دبدبـــــه چون پادشاه بيا
با قدرت و غرور و به چنــــدين سپاه بيا
شـــــام ار نشد به نيمي شب يــــا پگاه بيا
يوسف فتــــــاده انـــدکي نــزديک چاه بيا
ما سوختيـــــــم بر دگــــران سايبان شدي
--------------------------------------
خون خورده ايــــم در همگي دوره حيات
کس نيست تا ز دل بکند گــــــــرم التفات
هر چند فتـــــاده در سر راه تو مشکلات
محمود در کشاکش اين عمــــــرِ بي ثبات
با هيچ خويش صاحبِ نـــام و نشان شدي
--------------------------------------
چهارشنبه اول حوت 1397 خورشيدي
که برابر ميشود به 20 فبروري 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
از راست به چپ
عبدالمالک عطش
احمد محمود امپراطور
جناب محترم کريمي
احمد محمود امپراطور
تصوير بردار جليل جان پويا
از چپ به راست
جناب محترم کريمي صاحب
احمد محمود امپراطور
يکي از همکاران
و
ارجمند استانکزي
از راست به چپ
هلال فرشيدورد
و
احمد محمود امپراطور 
از راست به چپ
هادي ميران
هلال فرشيدورد
عبدالمالک عطش
و
احمد محمود امپراطور 
از چپ به راست
وکيل نايبي
و
احمد محمود امپراطور 
اي شوخ نازدانــــه ي حاضر جواب من
اي آنکه نيمــه شب تو بيايي بخواب من
پر گشتـــــــه است نام تو اندر کتاب من
بدونِ سيـــخ و کـــوره کشيدي کباب من
بر گو که تا کجا کشد اين اضطراب من
-------------------------------------
تا چشمـکي به چشـــــمِ منِ بينــوا زدي
در جز و مّــــدي خونِ دلِ من شنا زدي
زخمِ دگـــــر به زخمي دلِ بي دوا زدي
اي جان من به خانه ي خورشيد پا زدي
خاکم به ســر نموده اي شرزه عقاب من
-------------------------------------
هـــر بــــار جلوه ات به نظر ميرسد مرا
دلتنــــگي ها به شمس و قمر ميرسد مرا
شعــــــله به کارگــــــاه جگر ميرسد مرا
تا مــــــرزِ مرگ عـــزمِ سفر ميرسد مرا
تاکي به خاک ريــزي تو جامِ شراب من
-------------------------------------
گفتم بيـــــا نيــامدي گفتي نصيب نيست
ديدار ما به شهــــــرِ دگر دلفريب نيست
در باغِ غيــــر گرچه مرا عندليب نيست
لعلت ببوسم حاجتِ خرما و سيب نيست
اي عطر بيز گيسويي عارض گلاب من
-------------------------------------
تيـــــر ام ز شـاًن و دبدبه و لذت و حشم
پايـــــــم فتــاده در رهي عشقِ تو بد رقم
اي پادشـــــاهي من ز سر لطف کن کرم
بي مرگ منــــــزوي نشـــوم در غمِ عدم
کوک است هر کجــــــا سخنِ انقلاب من
-------------------------------------
سر در رهي تو از دل و از جان فدا کنم
تا پا گــــــذاري خـــــاک رهت توتيا کنم
رويي نيــــکو و پاک تو قبــــــله نما کنم
در کنجِ خانقـــــــــاهِ تــــو رود و دعا کنم
مستحسنِ وجــــاهتِ نيــــک انتخاب من
-------------------------------------
بالِ خيال و حوصـــله ي من شکسته ي
تـــــــارِ ادايي تــــاب و توانم گسسته ي
بــــارِ دگر تو با رقبـــــــاء يم نشسته ي
ديگر چه خواهي از منِ دلداده خسته ي
اي آتشيــــــــن تحـــــرکِ افـراسياب من
-------------------------------------
بي تو بهـــار را چه کنــــــم من خزانيم
در آتشِ درون خــــــود آتشـــفشـــــــانيم
دل ميکند به تـــــرکِ تو پــــا در ميانيم
بيت همچــــو آب ميـــــرود از بيکرانيم
يکبـــــــار هم ندادي تو ظالم جواب من
-------------------------------------
بهـــــر خدا به جــــــان کسي قاتلم نکن
در اين دو روزه زندگي بي حاصلم نکن
با اين همـــــــــه کتاب و قلم جاهلم نکن
در پشتِ کوچــــه و درِ خود سايـلم نکن
مرهـــــم بني به زخـــمِ کهن التهاب من
-------------------------------------
بدون تو حيــــات بگردد مــــــــرا ممات
پيچيـــــده ي به گنـــــبدِ هوشم به التفات
تاکي گريزي از من و از عمـرِ بي ثبات
محمود را دو بوســـه ي ديگر بده ذکات
اي آسمــــان آبــي يي لعـــل آفتـــاب من
-------------------------------------
سه شنبه 20 حمل 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 09 اپريل 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
مخمس احمد محمود امپراطور
با ترک بت و ديـر و کليسا نظرت چيست
با رد شدن از کوچه ي ليلا نظرت چيست
با قطـــع نظر از غـــم دنيا نظرت چيست
با گــــم شدن از وادي شبها نظرت چيست
ترک دو جهان بــا دل شيدا نظرت چيست
---------------------------------------
مــــا در تپش آبـــــاد خــــود آبـــاد نگشتيم
خنــــديديم و بــا خنـده ي خود شاد نگشتيم
از پنجــــره بيـــــرون شــــديم آزاد نگشتيم
بعــــد از سر خود از چه سبب ياد نگشتيم
بر خيز رويم جانب صحرا نظرت چيست
---------------------------------------
الفـــــاظ بد و عهـــــد شـــکستن ز کجا شد
بدبختي و خونــــريزي و کشتن ز کجا شد
خودخواهي و نيـرنگ و گسستن ز کجا شد
خـون در بــدل خـون تــو شستن ز کجا شد
گر بسته کنيم صورت دعوا نظرت چيست
---------------------------------------
در اوج سخن قافيــــــــــه پــــرداز بگرديم
با مطرب و مينـــا و مي همـــراز بگرديم
با همــــدل و هم فـــــکر هـم آواز بگرديم
هـــــر چنـــد نشد رفتــــن مان باز بگرديم
در شهر کنيـــم غلغله بر پا نظرت چيست
---------------------------------------
تاکي بخوريم غصـــه به دارايي و املاک
چون مور بســوزيم به هـر دانه و خاشاک
شرم است کنيم فخــر به آقــــايي و ملاک
گر است چنين شعله بزن اين همه ادراک
خود را نه کشيم از پي فردا نظرت چيست
---------------------------------------
کو فخـــر کجا شـــادي فقط درد و وخامت
هـــــر روز که بدتــــر بود از روز قيامت
اي خاک به اين دغدغـــه و نام و شهامت
پر گشته درون همـــه از بغض و ملامت
آتش بزنيم جامــــه ي تقوا نظرت چيست
---------------------------------------
من خار بيابانــــــــــم و تو نو گل گلــــزار
من از همــــه ديوانه و تو از همه هوشيار
در راهي تو خود را فکنــم سوختــه بيمار
دستمال سرت را به سـرم کي زني دستار
با بوســـــه کني حل معــما نظرت چيست
---------------------------------------
اي شوخ پري چهـــــره و اي لعل بدخشان
محمود تو در کوچه ي عشقت شده حيران
يا کافــــر محضم کن و، يــا پخته مسلمان
ديگر نه تپــــم در پي هــر نا کس و نادان
دل را بزنيــــــم جانب دريا نظرت چيست
---------------------------------------
پنجشنبه 05 ثور 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 25 اپريل 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
مخمس احمد محمود امپراطور
نازنين در عشق خود سنگِ صبورم کرده يي
از نمـــاز و روزه و تسبيــــح بدورم کرده يي
سرگران در کوچه هاي دشت شورم کرده يي
از فـــراقت خانــــــه در بين تنــورم کرده يي
زنـــده ام، ميـــــگردم از اهل قبورم کرده يي
------------------------------------------
چون گدايــي گر به پشت کوچه ات در ميزنم
گاهي از کلکين،گه از کلکينچه ات سر ميزنم
گاه خودم را پاسبـــــــان شهر و عسکر ميزنم
گاه طبيب و گــــاهي خود مست قلنــدر ميزنم
کوچه گرد و خود سر و ديوانه جورم کرده يي
------------------------------------------
داغ من از لالـــــه و مرغ چمن بگذشته است
نکته ي احساس ما از تو و من بگذشته است
مرده ي صد ساله کارش از کفن بگذشته است
کار من اين روز هــا از پيرهن بگذشته است
خود بيـــــا اي يوسف ثـاني که کورم کرده يي
------------------------------------------
لعبتي نيــــــکو سرشــتِ نـــازک اندمي پري
گـــــردِ دامن تو دارد بــــر ســــرم دولتگري
دوش بر تن کرده بودي جامــــــه ي نيلوفري
دست من ديشب به يادت سوخت پهلوي چري
اي سليمـــــان زمـان جان داده مورم کرده يي
------------------------------------------
دوستان اين روز ها گوينـــد که من ديوانه ام
چون که من کمتر روم بيرون و داييم خانه ام
نيست آن کيف و خيـال و خنده يي مستانه ام
ني هوايــي مسجدم باشـــد نـــه از ميخانه ام
خود فکر کن جانم از هـر چه دورم کرده يي
------------------------------------------
عشق ما از شمس و مولانــا تو کمتر نشمري
از گــــداز وامق و عـــــذار تو کمتر نشمري
از وفـــــا و يــــاريي ليــــلا تو کمتر نشمري
از علي و حضرت زهــــرا تو کمتر نشمري
پس عزيز من چــــرا پا در غرورم کرده يي
------------------------------------------
در ســــرم شوق سفـر شيراز و تبريزي نبود
در کمنـــد زندگي رهــــواري شبــديزي نبود
باغ عمـــر رفتــــه را سرو دل انگيزي نبود
کلبــــه ويران من را دفتـــــــر و ميزي نبود
اي کليــم الله روان در کوهي طورم کرده يي
------------------------------------------
ناله ي من تا ابد از سينــــــــه ها بيرون شود
بعــــــد من در عالم امکان بسـي مجنون شود
در صفـــات شعر من گل واژه ها افزون شود
يک جمعِ از ديده خون ريزد جمع ميمون شود
پادشــــاه ها صاحب تخت و قصورم کرده يي
------------------------------------------
مدتي من در بدخشـــــــــان شمـــــا جــا داشتم
نالــــــــــه و زاري و استغفــــار شبـــها داشتم
ارتبـــــاطات قــــــوي بــــــا ذات يکتــا داشتم
نــــــــــام زيبـــــا تــــرا در سينــه نجوا داشتم
حاليــــا صحرا نشين در ملک غورم کرده يي
------------------------------------------
تـــا به کي محمـود را بـــــــا ديده تر ميکشي
گـــاه از اقليـــــم خود گاهي ز کشـور ميکشي
اين مسلمان عجـــــم را بـــــاز کافــر ميکشي
از جمــع دلـــــدادگان نيـــک اختــــر ميکشي
صد تشـــکر امتحان از طبـع زورم کرده يي
------------------------------------------
چهارشنبه 11 ثور 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به اول مي 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
بخنـــد و ناز کن و جلوه کن حصارم کن
ميان سينــــه ي خود تنگ در فشارم کن
بگير و بوسه بزن از لب و زبان و رخم
به شعله هاي لبت ســــوز و داغدارم کن
به پيچ نستــــرن خود به جسم مجنونم
ز جــــام لاله عــــرق ريــز و آبدارم کن
ز عطر غنچـــه نارنگي تــازه کن حالـم
به طعــم گـرم نمک سود خود خمارم کن
به حلقـه حلقـه ي زلفت مــرا بزن پيوند
به عضو عضو تنت پيـــچ و بيقرارم کن
به نظم ناله ي احساس خود بخوان آهنگ
به رقص پيـــــکر و ترفنـــد استوارم کن
تو هر چه باده بريـــزي بريز مي نوشــم
تمـام جســـم خودت را به عشق بارم کن
دماغ شــوخ و هوسبـاز من ببر از هوش
تو با کـــرامت خود بـــاز هوشيـــارم کن
من از هـزار يکي خواهش خودم گفتـــم
تو از هــــــزار هميــن را به اختيارم کن
تمــام خواست من در سخن نمــي گنجد
بيا و بيشتـــــر از هـــــر چه آشکارم کن
به عمق محور اندامت عشق ميـــــورزم
تو تازه تازه نفس گيــــــــر و ابتکارم کن
به موج هرنگه ات غرق ميشود محمود
بيـــــا چو ساحل مقصـــود در کنارم کن
-------------------------------------
سه شنبه 10 ثور 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 30 اپريل 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
مخمس احمد محمود امپراطور
نازنين در عشق خود سنگِ صبورم کرده يي
از نمـــاز و روزه و تسبيــــح بدورم کرده يي
سرگران در کوچه هاي دشت شورم کرده يي
از فـــراقت خانــــــه در بين تنــورم کرده يي
زنـــده ام، ميـــــگردم از اهل قبورم کرده يي
------------------------------------------
چون گدايــي گر به پشت کوچه ات در ميزنم
گاهي از کلکين،گه از کلکينچه ات سر ميزنم
گاه خودم را پاسبـــــــان شهر و عسکر ميزنم
گاه طبيب و گــــاهي خود مست قلنــدر ميزنم
کوچه گرد و خود سر و ديوانه جورم کرده يي
------------------------------------------
داغ من از لالـــــه و مرغ چمن بگذشته است
نکته ي احساس ما از تو و من بگذشته است
مرده ي صد ساله کارش از کفن بگذشته است
کار من اين روز هــا از پيرهن بگذشته است
خود بيـــــا اي يوسف ثـاني که کورم کرده يي
------------------------------------------
لعبتي نيــــــکو سرشــتِ نـــازک اندمي پري
گـــــردِ دامن تو دارد بــــر ســــرم دولتگري
دوش بر تن کرده بودي جامــــــه ي نيلوفري
دست من ديشب به يادت سوخت پهلوي چري
اي سليمـــــان زمـان جان داده مورم کرده يي
------------------------------------------
دوستان اين روز ها گوينـــد که من ديوانه ام
چون که من کمتر روم بيرون و داييم خانه ام
نيست آن کيف و خيـال و خنده يي مستانه ام
ني هوايــي مسجدم باشـــد نـــه از ميخانه ام
خود فکر کن جانم از هـر چه دورم کرده يي
------------------------------------------
عشق ما از شمس و مولانــا تو کمتر نشمري
از گــــداز وامق و عـــــذرا تو کمتر نشمري
از وفـــــا و يــــاريي ليــــلا تو کمتر نشمري
از علي و حضرت زهــــرا تو کمتر نشمري
پس عزيز من چــــرا پا در غرورم کرده يي
------------------------------------------
در ســــرم شوق سفـر شيراز و تبريزي نبود
در کمنـــد زندگي رهــــواري شبــديزي نبود
باغ عمـــر رفتــــه را سرو دل انگيزي نبود
کلبــــه ويران من را دفتـــــــر و ميزي نبود
اي کليــم الله روان در کوهي طورم کرده يي
------------------------------------------
ناله ي من تا ابد از سينــــــــه ها بيرون شود
بعــــــد من در عالم امکان بسـي مجنون شود
در صفـــات شعر من گل واژه ها افزون شود
يک جمعِ از ديده خون ريزد جمع ميمون شود
پادشــــاه ها صاحب تخت و قصورم کرده يي
------------------------------------------
مدتي من در بدخشـــــــــان شمـــــا جــا داشتم
نالــــــــــه و زاري و استغفــــار شبـــها داشتم
ارتبـــــاطات قــــــوي بــــــا ذات يکتــا داشتم
نــــــــــام زيبـــــا تــــرا در سينــه نجوا داشتم
حاليــــا صحرا نشين در ملک غورم کرده يي
------------------------------------------
تـــا به کي محمـود را بـــــــا ديده تر ميکشي
گـــاه از اقليـــــم خود گاهي ز کشـور ميکشي
اين مسلمان عجـــــم را بـــــاز کافــر ميکشي
از جمــع دلـــــدادگان نيـــک اختــــر ميکشي
صد تشـــکر امتحان از طبـع زورم کرده يي
------------------------------------------
چهارشنبه 11 ثور 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به اول مي 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
باغ جهان نما که در دهه 1880 ميلادي در زمان زمامداري امير عبدالرحمان خان 
در ولسوالي خُلم ( تاشقرغان) ولايت بلخ اعمار گرديده است، داراي مساحت 70 جريب زمين
بوده و در حال حاضر يکي از مکان ها و آبدات تاريخي افغانستان به شمار ميرود.
در قسمت غربي اين باغ قصر اعمار گرديده است که بيشتر از 30 اتاق دارد.
سپاس فراوان از جناب استاد احمد سلطان کريمي صاحب
و کليه سروران دفتر ميديوتيک که زمينه ساز اين سفر بودن.
اول عقرب 1398 خورشيدي
احمد محمود امپراطور
چـــه بخواهي چــه نخواهي بغلت ميگيرم
بوســــــه از لعــــلِ لبِ پُر عسلت ميگيرم
عطرِ گيســوي تو در جان خـودم ميــريزم
عـرقِ پيــــــکري بـــــــاده مثـــلت ميگيرم
ميــــــــزنم چاشنـــــي عشقِ ترا بي پـــروا
گر کني عشــــــوه گري بـاز چلت ميگيرم
روي هرجاي من استم ز قفـــــاي تو روان
به نگه بوســــــه زنــان پشتِ پلت ميگيرم
در فضـــــاي دلــــم از دير به پرواز استي
از زمين تـــــا به سمــــــا مشتملت ميگيرم
عشق ما و تو که امروزي و بازاري نيست
من که سر دفتـــــــــرِ عشـقِ ازلت ميگيرم
بهجت زندگي را در قـــــدمت مي بيــــــزم
لحظه ي ناخوشــــي و مستــــــذلت ميگيرم
روز و شب سجــــــده زنم بر در معبود دلم
از خـــــــدا زنــــــدگي لـــــم يزلت ميگيرم
تختِ شاهي تو بنــــــا ساز به روي نگه ام
من سپهــــــداري کــــوي و محلت ميگيرم
تو بمــــــــان زنـــــدگي کن لذت دنيا از تو
منِ جانپـــاس که راهــــــــي اجلت ميگيرم
تاج سر، ســـرور دل زندگي بخش محمود
کاخِ از عشق و هنــــــــر با غزلت ميگيرم
----------------------------------------
يکشنبه 14 ميزان 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 06 اکتبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
نامه که امروز در پيام خانه دفتر اينترنتي من از طرف ژورناليست ورزيده و شهير کشور؛
صوفي وارسته؛ حافظ کامل شش دفتر مثنوي مولوي؛
بيدل شناس و نثر نگار توانمند هر چه در باره خصايل و سجاياي
اين فقير فرزانه و خدا جو بيان کنم واژه ي از کيمياي سعادت
اين بزرگ مرد را نگفته ام و او نيست جز احمد فاروق ورکزي.
که چنين نگاشته است.
درود.!
عزيز دل من
عيار من
امپراطور شعر و ادب و معرفت و عرفان من
امپراطور فرزانه اصيلِ گوهرِ پاک انساني بدخشم
کي رفتي ز دل که تمنا کنم ترا
وقتي در دلتنگ هاي غربت به تصوير جمالت خيره ميشوم و نگاه هاي الماسي تو مرا بياد خاطره ها ميبرد
تو ميداني از کدامين جذام خانه هاي ذلت و هجرت بيچاره گونه عبور ميکنم
گرچه جمالت کلبه فقر غربت مرا آيينه بندان ميکند
اما از کلام حضرت ابوالمعاني وام ميگرم و ميگويم.
کجاست آيينه تا بگيرد غبار حيرت درين تماشا
در پيچ و تاب خم زلف تو درس عياري صد اياز مي بينم کجاست عنصري که بگويد.
کي عيب سر زلف بت از کاستن است
چه جاي به غم نشستن و خاستن است
از خلق حميده ات چه گويم که
بقول حضرت بيدلم
در کف اخلاق تست رشته تسخير خلق
اما اگر.!
جمال تو بتابد درين سراي غربتم
باز وام سخن از مرشد توانا و پير و مرادم به گدايي ميگرم
که ميگفت:
چو جمال او بتابد چه بود جمال خوبان
که رخ چو آفتابش بکشد چراغها را
مولوي
هنوز هم خلوت انديشه هاي خام سوزم حيرت خانه ديدار درباره تست
اي فرزانه اصيل کنگورچي من، تو بزرگي و آيينه غبار آلوده غربت زده
بسي شکسته و بسي بي جوهر آيينه نميتوان بود
جاي که محمود من باشد،
چونکه جنون ميجوشد از طرز کلامش
و اين ديوانه چه داند رمز معني کلامش را
سپاسگزاري ميکنم ازين زره نوازي تو فرزانه مکتبخانه حضرت بيدلم
همان امام تفکر را که اين گردي غبار راهت را اين جغد پر شکسته
را که روزگاري ريزه خور هفت خوان کرم تو بودم مي نوازي اي نگين انگشتر
حضرت قبله ثانيم کنگورچي بزرگمردي که تکرارش محال است و کنون
درين دل شب نفس در رگ رگ جانم نفس ميزند و ميگويد پاس آشنايي ها
چون محمود من در بزم ميکشان ساقي معرفت باشد
اياز را بياوريد
حسنک ميمندي بياوريد
از بدخشان ما يا لعل بياوريد
در جمع روح قدسيان روح ملکوتي کنگورچي ما بياوريد
وگر توان آن نداريد
در پيشگاه محمود من
چار عنصر بياوريد
طور معرفت
زبور عجم بياوريد
دردي کشان را همه بطلبيد
شراب از خم خيام
شعر از درياي توفنده ي عشق
حکايه محمود و اياز از مثنوي مولانا بياوريد
مطمئن باشيد
اگر محمود من لب به سرود شعر و غزل کشود
سر صد خم از مي وصال بايد شکست
تازگي هاي دل را از خم مي سخن او بايد چشيد
از آب زلال شعر او بايد افطار روزه عشاق کرد
از پيچش زلف ايازِ دست او اسرار معرفت بايد چيند
ودر نگاه الماسي او طور معرفت را جست
و ز لبخند لبان سخن گويش، سبد سبد گلهاي شعر بايد چيد
وز رقص کلامش سماع عارفان بايد آموخت
برويد اي حريفان به قريه کنگورچي از
خيل کبوتران حرم بيدلان محمود کنگورچي ما را بياوريد.
اي بحر پر تلاطم معاني قلمت مستدام باد
اين قطره چه داند که چون بر تو رسد بحر داند و کار خويش
از چکيده هاي خود نمي گويي اي کان تواضع و استغنا
که چگونه رنگ معاني ميچکد
عزيز من بوي خوشت درين دل شب از يمن عشق ما ميآيد.
چيزي ديگر ندارم در کجکول معرفت و غريبم
در ديار کلام و با يک بيت حضرت بيدل رح اختتام مي بخشم
و آنرا نذرانه جانت ميکنم
اي اياز بدخشم و مهره تابان کنگورچيم گرچه حق حاتم بخشي ندارم
و تصرف بر کلام امام تفکر بيدل بزرگم نمي کنم
که کمال بي ادبي ام خواهد بود و با اين
و اما با اين بيت:
اي انجمن ناز تو خوش باش و طرب کن
من بيدلم و غير دعا هيچ ندارم
بيدل
با مهر
اورکزي
08 مهر ماه 1398 خورشيدي
دانمارک
من ز دستِ يار بي پــــــروا شـدم بي بال و پر
زنـــدگي دارم به روي خنجــــرِ تيــــز و تبـــر
غيــــــرِ حق از حال من ديگر نمي باشد خبــر
بستـــــرِ خوابـــــم شده در دوزخِ يـــــوم البـدتر
سوختـــــم وا سوختــــم از دستِ عشـقِ بي پدر
-------------------------- ------------------
نالـــــه ي خود را به ســــوي کهکشان بايد کنم
رفتـــــه رفتـــــه تا به دشتِ بيــــکران بايد کنم
اين سيـــــــه بختـــــم دگــر بار امتحان بايد کنم
يــــــا به جانِ درد منـــــــدم قصـدِ جان بايد کنم
زنــــدگي دارم سراســـر در مجــــازات و خطر
--------------------------------------------
بلبـــــــلِ داستـــــان سرايي ســــروي آزادم نشد
حسِ خرسنـــــدي به حـــــالِ زار و ناشـادم نشد
مــــانعي ايــن درد و آه و داد و فـــريـــــادم نشد
بسمل افتــــــــادم به پايش ليــــــک صيـادم نشد
گپ نشـــد گريــــه نشــد در قلبِ سنگش کارگر
--------------------------------------------
با الهــــــــا توبه کـــــــردم در نمــــــاز افتاده ام
در نهـــــان خود به ســـــوز و در گذار افتاده ام
عذر خواهــــــي کرده و با صـــد نيـاز افتاده ام
همچــو مــــــرده پيش پــــــاي او دراز افتاده ام
صبـــــــر ميخواهـم به خود با اينچين نوع بشر
--------------------------------------------
خون ز چشمــــم از سحر تا نيمـه شبها ميـــرود
شيـــــــون من گاه گــــــاهي تـــا ثـــريا ميـــرود
بيخـــودي هايـــــم به گـــــردون تماشا ميـــرود
عمــــر من با درد و غم اينـــگونه شيدا ميـــرود
کس مبــــــادا همچـون افتـــــــاده با اين درد سر
--------------------------------------------
گــاه به طعنه گــاه به تهمت گاه به سنگم ميزند
گــاه در بيـــــن خـــــــلايق نـــــام و ننگم ميزند
گــاه به عشــــــوه ميبــــرد گـــاه با تفنگم ميزند
آتشِ آشــــــــوبِ خــــود در خُلــقِ تنـــگم ميزند
کــــــاش از اول ز خوي او همـــــي بــودم خبر
--------------------------------------------
صد پشيمـــــــانم مـــــرا از زنده بـــودن ميکند
صد مـــــراتب هر چـه را بدتر ز دشمن ميکند
زندگـــاني بر ســـــرم چون جان سپردن ميکند
طالب و داعش نکرد او آنچــــــه بــا من ميکند
مشکل مــــا حل نمي گــــردد به دوحـه و قطر
--------------------------------------------
مي کشي محمود يا که زنده مي ماني بس است
اينقــــدر ظلم و جفـــا و نامسلمـــــاني بس است
يک کمي آبــــــاد ميکن خانه ويراني بس است
هي رهايم کن.! ستــم بر جان زنداني بس است
در زمين گــر جا نـــدادي ميــــــروم سوي قمر
--------------------------------------------
جمعه 05 ميزان 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 27 سپتمبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
امشب برايت نامه نگاشتم
تمنا دارم که به اغلاط نامه ام نپردازي
فقط احساسم را با حس قشنگت بخوان
اي پرورده ي اهوارا عالم غيب
اي شگفته در مرغزار خيال من
من آن نفس هاي گرم و معطرت را ميبوسم که باده شعر را در دماغم با ساقي و مطرب ميريزد
و عشق را بيباکانه از چشمه ي جوشان دل فرياد ميزند
اي آتش به جگر
تابو شکن
اي که قرآن در سينه داري
ولي لبان شيرين و باده به جان فروشت صهباي عشق به لبم
با زبان شعر ميريزد
اي آشفته گيسوان سرو، تن اندام
جانت به سلامت که اعمار جانم را فرو ميريزي
تو از کدام شراره ي نمرود شعله بر داشتي که آتشم ميزني
و از کدام گلشن خليل گل ربوده ي که بر سرم ميريزي
از چشمم گل مي شکوفاني و از جگرم گلستان عشق ميروياني
با برتافتن روي، تيشه ي فرهاد را از کجا کردي و به شيريني به جانم روا داشتي
اي مسلمان کافر به عشق
اي بي خبر از آن که من کودک عشقت را شب ها در گهواره ي دلم به لالايي نوازش کردم و بزرگ شدي
کاش اين تجمع حلاوت ها که در تو اند
سهم من ميبود
در اين دنياي نا عادل است
تو عادل باش
اشک هايت را ميبوسم
خنده هايت را در آلبوم قلبم حک ميکنم
در سويدايي دلم محفوظي
تپش قلب زيبايت را حس ميکنم
عطر که از حرير تنت بيرون ميزنند ميبويم
آه تو از کدام بهشت اينها را به يغما برده اي
بر گو
که ز چيني؟ چگلي؟ يا ز تاتاري
يا از نوادگان يوسف و زليخايي
يا به قصد غارتگري از ملک فرنگ آمده اي
اي آنکه آفريننده تو به خود تبارک الذي بيده الملک گفت
اي آشفته گيسويي دل آرام
چه گويم از دل پريشانم که تو شاهي و من درمانده خاک نشين
اين خاکدان
بودن در کنارت سعادت ميخواهد
که مرا از آن فرسنگ فرسنگ راه است
چقدر ديگر از من دل مي ربايي؟
و به اين عصيانگر، ظالم رواميداري؟
داروي اين درد ديده
در طبراق سينه با صفاي توست
اي نيکو سرشت لعل به دامن
حسنت به پيري رسد
قدرتت به زوال
و دارايي ات به اتمام
ولي آنچه پا بر جاست و متعهد محبت من خواهد بود
شايد هنوز مرا بيگانه خواني
چون مرا از خودت بيگانه راني
ولي از هرچه و هرکه برايت بهترينها را خواهم
مرا بر تو مدعايي نيست
به جز بويدن پيکر مشک بيزت
به جز دست کشيدن به سروِ قدت
و بوسيدن خاک قدمت
به نگهي هجران کشيده
مرا جز لقاي تو نه دنياي است و نه عقبا
زمان در گذر است و من
در کنار جاده ي دل
چشم در راهم.
------------------------------
10 عقرب 1398 خورشيدي
اول نوامبر 2019 ترسايي
با عشق
امپراطور
--
تصوير بردار:
علي رضا کيهان
ريـــــــــزش بـــرگ در بهار آمد
غصـــــــه و درد بي شــمار آمد
جــــــاي گلشن ســــــــمِ غبار آمد
هــــــــا راس اقتــــــــدار آمد
روز روشــــن چو شـــــام تار آمد
-------------------------------
کــــــار ما بر طويلــــــه بان افتاد
دست مـــــــا دست ناکســـان افتاد
کـــــوکب مــــــا ز آســــمان افتاد
خــــــواري ما بهــــــر دهان افتاد
بخت مـــــــــا سخت ناگـــوار آمد
--------------------------------
خون مــــــــا ريختنـد چمن کردند
اجنبــــــي صـــــاحب وطن کردند
زنــــده را زنــــــده در کفن کردند
خــــــر خود جامـــه و چپن کردند
نام و ننــــــــگ سوي بي وقار آمد
--------------------------------
گاو پيــــــــر رشقه زد غناجي شد
بچه بــــاز مکه رفت و حاجي شد
دين و دينــــــــداري ناعلاجي شد
هــــــــر نـفس درد و احتياجي شد
ســـــــــر عاشق به زيـــر دار آمد
-------------------------------
بــــــــار را بــــــــــا الاغ يدند
باغبــــــــــان را ز بــــاغ يدند
از کف شـــــــب چــــراغ يدند
ســــــــکر مي بـــــــا اياغ يدند
فتنــــــــه از هــــر سو آشکار آمد
--------------------------------
روبه در شهر شيــــــر سلطان شد
اهــــل دانش به خاک يکســان شد
جاهليـــــــت نبـــــــــوغ انسان شد
زيـــــــــر پا صفحه هاي قرآن شد
چـــــــه فجــــايع به اين ديــار آمد
--------------------------------
ســــــــــاز اين زندگاني ساز نماند
سفــــــــــــــره را نان با پياز نماند
دري احســـــاس و لطف باز نماند
جيفه خواران ز حرص و آز نماند
خنـــــده انـــــدر دهـــــــان مار آمد
--------------------------------
مي کشنــــد اهل علـــــم و دانش را
اهل خرسنـــــــــدي اهل سازش را
در دهنــــد هـــــــــر کجاي آتش را
بستــــــــه سازند رهــي گشايش را
مسنــــــــد دادرس حمــــــــــار آمد
--------------------------------
خــــام بـــــازي و خام سازي است
نيک و بد هر دو هم طرازي است
لــــگد و مُشـــت دلنـــــوازي است
خلق در مـرگ خويش رازي است
ظلــــــم را تـــــازه ابتــــــکار آمد
--------------------------------
يا الهـــــي تو چــــــــاره ي ما کن
دفــــع اين درد و رنج و سودا کن
زنـــــــدگي را تو عشـق معنا کن
کـــــــــار مــلت بدست دانــــا کن
رهزانــــــــان صاحب اختيار آمد
------------------------------
دل محمـــــود تا جـــــــــگر پاره
است در شهــــــــر خويش آواره
رفتــــه از دست مان رهي چاره
جا نگرديم به هيــــــچ يک قاره
تلخـــي در طعـــــم روزگار آمد
------------------------------
چهارشنبه 15 عقرب 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 06 نوامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
با گوينده شايسته راديو تلويزيون ملي افغانستان
و سناتور مردم کابل خانم ليلما جان احمدي در حاشيه نشست معني دار ن در پروسه صلح که در هوتل صوفي لاندمارک از طرف حزب موج تحول افغانستان به رهبري خانم فوزيه کوفي وکيل مردم بدخشان تدوير يافته بود اخذ گرديد.
دوشنبه 04قوس 1398 خورشيدي
امپراطور
يک لحظـــــه نمي باشــــي پريشان تو ميشم
دلخــــورده، سراسيمــــــه و حيران تو ميشم
از پشتِ ســــــرِ پنجره با ديده ي خونبـــــار
من منتظـــرِ جلـــــــوه ي تابــــــان تو ميشم
از جنگل و کوه و کمـر و شهر به تنـــــــگم
اي قبلــــــه نمـــــــا رو به بيــــابان تو ميشم
ژوليــــــده و خونين جـــگر و خانـــه بدوشم
مجنونِ توهـــــم گوش به فـــــرمان تو ميشم
يک مصر زليخايي و تهمت چه ضرور است
بــي ولچک و زولانــــــه به زندان تو ميشم
با حسنِ خودت عالمـي را بُـــردي به يغمــا
من محــو هميـــــن بُـــردن آســـان تو ميشم
در دين خودم کافر و در عشق تو مصروف
غــــــارتگر دل صـــــدقه ي ايمان تو ميشم
لعــــلِ لب و دندان تو هوش از سـر من برد
در حســـــرت مخمـــوري چشمـان تو ميشم
در مجلسِ رنـــــدانِ تو مي خوره زياد است
خــاکِ قــــــــدم بـــــاده پــــرستـان تو ميشم
زيبــــــــــايي تـــو آفت جان گشت برايـــــم
در هــــــر نفسِ زنــــدگي تــــاوان تو ميشم
در ميکده و ديـــــــر و کليسا تو نبـــــــودي
در کعبــــــه بيـــا روزي مسلمان تو ميشم
گه گريه و گهي خنده و گه ناله ي جانسوز
از سينـــــه برون آرم و توفــــــان تو ميشم
روزي به بــــرم آيــي و محمود بـــــگويي
قربــــان تو قربــــان تو قربـــــان تو ميشم
---------------------------------------
بامداد دوشنبه 18 قوس 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 09 دسامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
بــــودن من به کنـــــار تو جـــگر ميخواهد
يک عمــــــر زندگي در بين شرر ميخواهد
عشق همـــــراهي هوس ساز نگردد هرگز
شــــاخِ خشــکيده ي اشجـــــار تبر ميخواهد
من گهنــکارم و تو پاک تــرين جنس خداي
سود ديــــــــدار بسي رفـــع ضرر ميخواهد
تا رســـــم من به حريــمِ گل و گار رخت
به مــــــژه روز شبان عــــزمِ سفر ميخواهد
طوطي شوقِ تـــرا آيينــــــه تنها بس نيست
جلوه ي بــــاغ و گلستـــان و شکر ميخواهد
دلبري مختص خال و خط و رعنايي نيست
دلربـــــــــايي دو جهان کسبِ هنر ميخواهد
خاک گــــردم من اگر پاي تو در خاک نهي
قـــــدمِ نــــــازِ تو فــــرشِ ز گهــر ميخواهد
به نــــوازش گــريي گوشِ تو خود ميـــدانم
غـــــزلِ چنــــــدي ز محمود اثــر ميخواهد
----------------------------------------
بامداد پنجشنبه 14 قوس 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 05 دسمبر 2019 ترسايي
احمد محمود امپراطور
آي.! بــر خيـــــزيد ان وطن رســــــوا کنيم
ملک را از شــــــورِ رستـــاخير در غوغا کنيم
روي هــــــر ديوار و در اســــــمِ ز آزادي زنيم
نـــامِ استقــــــلال را بـا خــــونِ دل معنــا کنيم
واعظِ کوتـــــاه نظــــر را جامــه از تن بر کنيم
بــــــاده نوشِ شهــــــر را در سجــدگاه ملا کنيم
گوسفند بودن دگـــــر ظلم است بر اهــــل وطن
گرگهــــا را پوست از تن کنـــده و ســــودا کنيم
کـــوه و دشت و دامن و پس کوچه هاي شهر را
خالـــي از اوبــــاش و از افــــــراد بي پروا کنيم
شـــــوره زارِ خشک را سازيم فـــــردوس برين
ســـر زمين عشـــق را از نـــرگس شهـــلا کنيم
تابـــکي دستِ تـــکدي و غــــــمِ يک لقمــه نان
از جهـــــــانِ علـــم و دانش خويش را دارا کنيم
کــــار مي ســــازد وطن را، نه شعــار و کاهلي
ارزشِ ميهـــن به جد و جهـــــد خود بــــالا کنيم
صلـــح را تــــــکرارِ در تــکرار بــر لب آوريم
نيمــــه شب در گوش نـــوزادان خود نجوا کنيم
زيــــر ريشِ فتنــــــه گر جاي براي امن نيست
آتشِ بيــــــداد در عمــــامـــــــه ي آقـــــــا کنيم
تا شود حب الوطن در قلب مـــــردم جاگـــزين
چنــــد مجنــــون دگــــــر قربــــــاني ليلا کنيم
از بيــــــــان تـــــازه محمود بر داريم گنـــــج
معنــــي انديشــــه را از اين غــــزل پيدا کنيم
------------------------------------------
سه شنبه 26 قوس 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 17 دسامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
ياهـــــو چو گفته اي ز پي هاي وهو مباش
با يک کن اکتفاء به غـــم چهار و دو مباش
ميکن تو استقــــــامت و همت بلنـــــــد دار
بر ظالمان عصــــر و زمـان سر فرو مباش
يا مـــــرد باش يا پي مــــردان مــــــرد گير
در پشت هيــــــز و سفـــله و بي آبرو مباش
مردانــــه دشمني کـــن و مردانـــــه دوستي
ظاهـــر نمايي بدعمـــل و کينــــه جو مباش
مي زن شــــراب معنويت را ز جـــام غيب
تــــر دامن و نگون شــــده ي بي سبو مباش
از بد ســـرشت غيـــــر بدي بــــر نمي رسد
نيـــکان عزيــــــز دار و بدان را نيکو مباش
بشناس مـــرز و مردم و هم خصـــــم خويش
درفکر قوم و مذهب و هر سمت و سو مباش
از مــــا شنو اگـــر نه شنيــــدي ملال نيست
محمود را به گفتـه اي سهــل اش عدو مباش
-----------------------------------------
چهار شنبه 04 جدي 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 25دسامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
شبِ چُــله، شبِ شــادي، شبِ يلداي من است
شبِ عشق و شبِ شور و شبِ ليلاي من است
شبِ سرد است ولــي گرمي عشق است وزين
شبِ اورنـگ زمستـــــان و مسيحـاي من است
هر طرف موج خمستــــان مي و، آتش وعشق
شبِ وصـــل دل خونخورده و شيداي من است
سينــــه ام در تپش و فکر من است در پــرواز
شبِ شعر و شبِ آهنـگ شبِ نجواي من است
سرخي تربوز و رخســـاره ي زيبــــــــاي انار
شعله ي شوق به پيمـــــانه ي درياي من است
مي پـــــرد مرغ نفس سوختــــه ام سوي نگار
شبِ احســــاس و جنــــونِ دل تنهاي من است
چشـــــــم ها تار محبت به تنـــــــم پيچيد است
تک تک ثانيه هــــــا وعده ي فرداي من است
بلبــــــلان ادب و معـــــــرفت هستنـــــد با هم
جمع اين جمعيت از ناله و از نـــاي من است
قدح ها سر کن و از مطرب مـــــا وعــظ شنو
محمود اينجا سخن تـــــــــازه محياي من است
-----------------------------------------
پنجشنبه 29 قوس 1397 خورشيدي
که برابر ميشود به 20 دسمبر 2018 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
تصوير از جريان ضبط برنامه شب يلدا در شبکه تلوزيوني ميترا
زندگـــــاني گشت زندان بي رقم
حال مـــــردم شد پريشان بي رقم
پــــــاسِ يـــــــار شد تهي بالِ هما
بيوفــــايي گشت آســـــان بي رقم
آدم و آدمــــــگري بربــــــاد رفت
منقــــرض شد نسلِ انسان بي رقم
عشق تا شـــد معني اش همبستري
بي حيــــايي شد نمـــــايان بي رقم
ناسيــــاسيون شــــدن در جـان هم
مردمــــان کردن پريشان بي رقم
از رئيس و قاضـــــي و ملا و عام
يک ز يک باشد هــراسان بي رقم
منفعت ها گشت باهــــم مشترک
متــــحد ديـــــدم رقيبــــان بي رقم
بار خـر را ساربــان بر دوش کرد
پادشــــــاه شد خانه سامان بي رقم
عالم و دانشـــــوران شد زير خاک
سگ گرفت جــاي سخندان بي رقم
عسکر و جنــــــرال شد خانه نشين
سارقيـــــن گشتن قومندان بي رقم
تا وطن شد خانــه ي خانه خــراب
باغ و بــرزن گشت ويـران بي رقم
از حقيــقت ها سخن گفتن خطاست
حلقوم ات گيــرند به دندان بي رقم
عرضه شد تا هرزه در بازار ملک
ارز و ارزش گـشت ارزان بي رقم
جان من دستت به هــر ناکس مـده
شهـــــر پر باشد ز شيطان بي رقم
کس نصيحت بشنــــو آگــــاه نشد
گر بگفتم صـاف و عريان بي رقم
اين رديف تـــــازه ي محمود مــــا
ميشـــــود در ذهــن پيچان بي رقم
--------------------------------
يکشنبه 24 قوس 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 15 دسامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
عمريست دلـــــــم پُــــر بود از رنج زمانه
غم بر ســـــرِ غم ميــــزند از غصه جوانه
آرامــــي و آزادي شعـــــــار است و فسانه
خرسنــــدي مگر گــــــم بنموده رهي خانه
روز است ولي پـُـــــر شده از رنگ شبانه
---------------------------------------
آفـــــــاق ز آفــــــات و جنون پر شده بيني
دل در بــــــر و احســــاس مکدر شده بيني
يــــــارانِ وفــــــــــا کيش ستمگر شده بيني
اهــــــلِ ادب و فضل محقــــــــر شده بيني
زاهـــــــد ز پـيء مرکبِ جهل است روانه
---------------------------------------
ميــــــراثِ وطن يکسره بــــر باد فنا رفت
از سينه ي کوه ها گهر و لعل و طلا رفت
سلطان به ســـــرِ دار شد از شهر گدا رفت
تا گشت نيـت رحمت ام از سوي خدا رفت
شرمنـــدگي را نيست دگـــــر شرم و بهانه
---------------------------------------
نيـــک و بد اين طايفــــه از هـــم گله دارد
آتش بـــه درونِ دل شــــان ولــــــوله دارد
در بـــــــاورم اين کينـــه به خود قافله دارد
از مـــــا دو جهان عشق و وفـا فاصله دارد
از دلبــــــري و يــــــاري نمي بيني نشانه
---------------------------------------
در مـــــدرسه ها حـــرفِ تهي ناف شنيديم
از مهتــــــر اين مُلک بســــي لاف شنيديم
در شــــاًن بــــدان يکسـره اوصاف شنيديم
سخت است گپِِ مـــــردمِ اجـــلاف شنيديم
خوشـــــگويي نبــــاشد سخنِ بـــي ادبــانه
---------------------------------------
محمود چه قـــــدري دگـــري ميکني فرياد
از دستِ همين طايفـــه ي خود سر و شياد
با دشمنِ ديــــــرين نشـــــود اين وطن آباد
بايد که فــــروريخت اول خــــانه ي صياد
تا زندگي زيبــــــــا شود از شعــر و ترانه
---------------------------------------
سه شنبه 10 جدي 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 31 دسامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
امروز صبح از خانه بيرون رفتم
با آنکه برف باري هاي سنگين چندين روزه تمام نقاط شهر را سفيد پوش کرده بود و هنوز ام داشت به روي زخم هاي خشکسالي مرهم مي نهاد،
به سوي شهر با عابرين يکجا شدم.
هرچند سردي فرمانروايي ميکرد،
ولي خون در رگ هاي اميد گرم گرم در گردش بود.
من براي گرفتن تصاوير برفي و هوا خوري بيرون نشدم بودم بل خواستم
از حال و احوال همشهريانم بيشتر باخبر شوم
با آنکه کمکي از دستم پوره نبود
اما احساس که در قلبم نسبت به انسان و انسان بودن دارم برايم مکرم است.
چون دين من حتا تبسمي را صدقه ميداند و ادب و فرهنگم
ميگويد:
بقول ناظم هروي
دست از کرم به عذر تنک مايگي مشوي
برگي در آب کشتي صد مور ميشود
در مسير راه با جمع جوانان ميوه فروش سر خوردم آتش زرتشتي افروخته بودند و به روي ناملايمتي هاي روزگار لبخند ميزدند،
مرا به گرم شدن دعوت کردن لحظه ي کنارشان نشستم
و صحبت کرديم بعد پيشتر و پيشتر رفتم با مادر نازنين سر خوردم که در کنار جاده ايستاده بود.
تن اين فرشته الهي اندک اندک از شدت سرما ميلرزيد
سلام کردم و دستش را گرفتم از جاده هر دو گذشتيم
اندکي خورد و ريز بر دوش اش بود و قدري شش و جگر نيز در خريطه ي با خود داشت، پياده رو را تا نزديک محل بود باش وي پيمودم و از زندگيش چندان ناراحت نبود و پيوسته مرا دعا ميکرد. دستش را محکم گرفته بودم چون پاهاي ضعيفش گاه گاهي روي برف و يخ مي لغزيد
او خيلي شيرين حرف ميزد و شکر گذار بود.
صبوري و استقامتش را ستودم.
گلويم بغض کرده بود و بارش برف حايل اشک هايم ميشد.
خداوند متعال بالاي اين سرزمين و مردمانش رحم کند.
و آينده روشن و عاري از جنگ را نصيب مان گرداند.
زندگي اينگونه در شهر من جريان دارد
با مهر و ارادت
#احمدمحمودامپراطور
دوشنبه 16 جدي 1398 خورشيدي
#کابل
از شير جان بابت اخذ تصاوير ممنونم.
درود ملت هميشه حاضر در بازار وهمآلود بحث و سياست هاي جهاني.!
چند سطري از ديدگاه من نيز بخوانيد.
کسانيکه براي دفاع از کشور و حفظ تماميت ارضي شان نقشه طرح ميکنند و شبانه روز بدون مدعا و با کمترين معاش در سنگر ها پر مشقت عليه وحشتگران توطئه و فجايع مي جنگند، با کسانيکه براي منفعت کشور شان ملت هاي ديگر را به خاک و خون يکسان مي کنند هيچگاه برابر نبوده و در مقابل عدالت الهي سر انجام بدگونه واژگون مي گردند.
من به تاريخ پنج هزار ساله و لشکر کشي و چه بوديم و چه شديم نمي پردازم.
همچنان از اشخاص و افراد خاصي هم نام نميبرم،
چون قهرمان و فاتح يک جامعه به جامعه ديگر و خلاف کاري بيش نيست و اين را به وضاحت همه ميدانند.
ولي چيزي را که من تا امروز منحيث يک شهروند عادي و بيطرف در اذهان مردم ملاحظه کرده ام اين است که در کل ملت فقير و با همت افغانستان در هيچ گذر تاريخ با فشار تمام مشکلات نه زير بار همسايگان رفته اند و نه زير بار خودکامگي غرب و شرق، درست است هر نابساماني که به اين درخت تنومند پيش آمده،
دسته تبر بيگانگان از شاخه هاي خشکيده خودش بوده،
و هر سنگ که به سرش حواله شده از دامن کوه هاي سر به فلکش است.
اما نه درخت تنومند اش از رشد مانده و نه رانشي به ستيغ کوه اش آمده.
خطاب من براي عام مردم اين است که در خاک ما ديگر جاي نمانده است که خون نريخته باشد و انساني را سراغ ندارم که در حق اش ظلم صورت نگرفته باشد.
ما آماري قرباني دادن را تا قيامت در اين چند دهه ي اخير تکميل کرده ايم،
القاب انقلابي، القاب شهيد پرور، و هر آنچه که مربوط به کشت و خون است را بگذريد به کسانيکه از اين اسما سود جستن و امروز صاحب قدرت هاي کاذب اند.
ديگر به القاب علم پرور، هنر پرور، فرهنگ پرور و صدها همچو اين که پيام پيشرفت و تعالي دارد بپردازيد و جامه عمل بپوشانيد.
با احترام به تمام جوامع کشور هاي جهان
امروز ما از اعتبار قابل توجه در سطح دنيا برخوردار نيستم.
بيسوادي؛ جنگ؛ مواد مخدر، قانون شکني، فقر و مورد مشابه ديگر که در اينجا لازم بذکر نمي بينم.
اعتماد ما را شديداً صدمه زده است.
التماس من اين است که:
هر فرد جامعه در حقيقت خودش يک انديشه، يک تغير و يک حرکت است به شرط که ما به خودمان؛ به همنوع مان؛ به دين مان، به کشور مان صادق باشيم.
تا صلح،امينت، پيشرفت و بالاخره رسيدن به رفاه اجتماعي از نهاد خود مان شکل نگيرد، به دست رنج دهقان بيگانه انبار مان روي غله را نمي بيند.
از مرده باد و زنده باد به دستور غريبه ها بگذريد.
آنها به مردگان شان قبرستان هاي پر از گل و سبزه ساخته اند
و زندگان شان در فکر درنورديدن کهکشان راه شيري هستند.
لطفا بيدار شويد.!
انقلابي و احساساتي نه،
از راه علم و دانش، و همديگر پذيري.
مجاهدت را در کار و عمل به اثبات برسانيد.
تا شکوفايي به ارمغان بياوريد و پيش خداوند و خلق اش رستگار شويد.
با ارادت
#احمدمحمودامپراطور
تا ســــــروري در دست بد و لنده غر افتاد
از در و ديــــوار به شهـر و گذر افتاد
ملت ز پـيء دارو و جـــــا و غــــم روزي
دولت به غـــم جيب خود و گنج و زر افتاد
از هرسو صداي بم و هاوان و تفنگ است
بابــــا و نـــوه هــر دو ميــــان شــــرر افتاد
وجدان شده موميايي وغيرت زده در خواب
همــــت که ز بــــــازو و ز مّـــد نظر افتاد
ناکامي صد در صدي فخـــرست و مباهات
رســــــوايي بيـــن المــــللي معتبــــــر افتاد
يک لقمه گک نان خنک هم به گدايي ست
دريـــــوزه و دارا نگــــري در بـــــدر افتاد
دانشـــــورِ دوران شده بيچــــــاره و ولگرد
در مسنـــد فــــــرزيني جهـــــول پکر افتاد
در مادر و دختر که دگر عاطفه اي نيست
ديــــــدم که پسر نيـــــــز به جان پدر افتاد
يک دم نتـــــوان يک دم راحت زدن اينجا
حلقوم عمــــر در دمي تيــــغ و تبـــر افتاد
از هرچه بگويم به خدا شـــــرم بيان است
از بس کـــه بد انديشي ميــــــان بشر افتاد
محمود دگر صلح و ترقي همه لاف است
در کشــورِ که حاکمش از پشت خر افتاد
---------------------------------------
بامداد دوشنبه 30 جدي 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 20 جنوري 2020 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
در کار ملک شخص توانگر ضرورت است
فتح و شکوه را سر و لشکر ضرورت است
آزادگي شعـــار و نشستـــــن به خانه نيست
عـــــزمِ متيــنِ رُک و قلندر ضرورت است
در خواب و در خيال به صلحي نمي رسيم
يک همـــت وزيني سراسر ضرورت است
دستــــار و جامـــــه اهل هنودم به تن کنند
اســــــلام را تقـدس و باور ضرورت است
دنيــــا به جايگاهي فنـــــا پرســــه ميـــزند
امـــرات را به جنس مذکر ضرورت است
با هـــــر ابولهب نشود کـــار ملک ســـــاز
صـديق در مقـــــام پيمبــر ضرورت است
بر رهـــن خود سر و پر کين و ناسپاس
سوزان ترين جزاي مکرر ضرورت است
دل بشـــــکند طبيب مـــــــداوا نمي کنـــــد
اين زخــــم را نوازش دلبر ضرورت است
غامض گرفتـــه روز و شب اين وطن فـرا
بر ظلمت فزون خور انور ضرورت است
از اعتسـاف ســـوي عـــدالت اگـــر رويـــم
بر مرد و زن حقـوق برابر ضرورت است
بـگذر ز پـــول اجنبي زنجيــــــر بندگيست
بـادار را هميشــــه به نوکر ضرورت است
نضجِ کلام و شعــــر تو محمود ساده نيست
ادراک را به مـــرد سخنور ضرورت است
----------------------------------------
سه شنبه 24 جدي 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 14 جنوري 2020 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
از مدت هاست با شاعر جوان ولى در
شعر و شاعرى مي توان که وى را شاعر شورييده،
با تخيل بالا و والا خواند از طريق دنياى مجازى آشنا شده ام .
نامش احمد محمود و تخلص اش امپراطور ، من نه تنها شيفته تخيل شاعرانه اش
هستم بلکه اخلاق نيکو و سيرت تمام نماى انساني اش وادارم
ساخت تا بمثابه ى انسانى که به انسانهايي عاطفى و آنهايي
که به انسانيت مى انديشندچند جمله اى بنويسم ،
وآن چنين شد که : با همه مصروفيت هايم سرى بزنم
به خواندن اشعار اش که در آن مرواريد ها کمياب
را براى تسکين احساسم انتخاب کنم
شاعر عزيز در بحر شاعرانه اش همه قالب هايي
شعرى کلاسيک و نو را تجربه نموده است ،
همچنان به دنياى بزرگ شاعرانه بيدل صاحب
سخت وابستگى و گرويده است
وى اشعار بيدل صاحب را خيلى زيبا انتخاب و
با ذوق عالى خود خطاطى ودر معرض شيفتگان
بيدل بزرگ قرار داده است
ازين برترى شاعر جناب احمد محمود امپراطور
اگر بگذريم ، در شعرش حقايق تلخى از حوادث دوران و
حالات وطن تجلى يافته است که يکى دو شعرش را
با شما دوستان شعر شريک ميسازم.
براى معرفى شاعر حوصله و ديد باز شاعرانه در کار است
که اين توان را در خود نمى بينم اما منحيث علاقمند شعر که
براحساس و عاطفه ام تاثير گذار بوده به خود اين حق را داده ام
که منحيث علاقمند شعراز کار کرد اش تحسين و قدردانى نمايم
چند بيت از اشعار شاعر را جهت آشنايي با شاعر شريک مى نمايم.
با مهر
زرغونه عطا
تا ســــــروري در دست بد و لنده غر افتاد
از در و ديــــوار به شهـر و گذر افتاد
ملت ز پـيء دارو و جـــــا و غــــم روزي
دولت به غـــم جيب خود و گنج و زر افتاد
از هرسو صداي بم و هاوان و تفنگ است
بابــــا و نـــوه هــر دو ميــــان شــــرر افتاد
وجدان شده موميايي وغيرت زده در خواب
همــــت که ز بــــــازو و ز مّـــد نظر افتاد
ناکامي صد در صدي فخـــرست و مباهات
رســــــوايي بيـــن المــــللي معتبــــــر افتاد
يک لقمه گک نان خنک هم به گدايي ست
دريـــــوزه و دارا نگــــري در بـــــدر افتاد
دانشـــــورِ دوران شده بيچــــــاره و ولگرد
در مسنـــد فــــــرزيني جهـــــول پکر افتاد
در مادر و دختر که دگر عاطفه اي نيست
ديــــــدم که پسر نيـــــــز به جان پدر افتاد
يک دم نتـــــوان يک دم راحت زدن اينجا
حلقوم عمــــر در دمي تيــــغ و تبـــر افتاد
از هرچه بگويم به خدا شـــــرم بيان است
از بس کـــه بد انديشي ميــــــان بشر افتاد
محمود دگر صلح و ترقي همه لاف است
در کشــوري که حاکمش از پشت خر افتاد
---------------------------------------
بامداد دوشنبه 30 جدي 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 20 جنوري 2020 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
يک غنچـــه بخند و صد گلستانم ده
از لعــــل لبت لعـــــل بدخشــــانم ده
ويــــــران شده ام بيـــــا و سامانم ده
آرامشـــي بــــر حـــال پريشـــانم ده
اي کافــــر من دوبــــاره ايمــــانم ده
---------------------------------
گه زاهــد و گاهي بت پرستم کردي
گاهي تو فـــراز و گاهي پستم کردي
بـــا نيــــم نــگاه سيــــاه مستم کردي
جان دادي و کشتي باز هستم کردي
از خــاک رهت به ديـــده درمانم ده
---------------------------------
من تلخـــــي بــــــاده را نمي فهميدم
از ســــــادگي ســاده را نمي فهميدم
از چــــرخ فتـــــــاده را نمي فهميدم
اصــــلن ره و جــاده را نمي فهميدم
بر گو چه کنــــــم تو حال فرمانم ده
---------------------------------
با مــــدعي، مـــدهي شــدي دانستم
در ملک دلــــم شهي شـــدي دانستم
با گفتـــــه ي دل رهي شدي دانستم
اي ســــرو شکر سهي شدي دانستم
جان از کف من برفته است جانم ده
---------------------------------
داري تو هــــــــزار تـا خريدار ولي
در گوشــــه ي دهِ و بيـن بازار ولي
مي ديدمت از جغ هـــاي ديوار ولي
دل مي کنــــــد آرزوي بسيـــار ولي
يک بنــــد بغل به زيــــــر دالانم ده
---------------------------------
م شده اي و بس فريبــا شده اي
در بـــردن دل تــــو دام دلها شده اي
خورشيد به روز و ماه شبها شده اي
در کشــــور عشق تـا زليخا شده اي
يوسف شده ام به مصــــر زندانم ده
---------------------------------
عمــــرم به قـــــد بلندت اندازه شود
چشم به دو چشم مست تو غازه شود
لب را بگـــذار تــــا لبـــــم تازه شود
تنگم به فشــــار رفــــع خميازه شود
بعـدن خـــــــم بــــاده از گريبانم ده
---------------------------------
اين صحنه چقـــــدر ها تماشايي بود
همــــگون بهــــــار پر شکوفايي بود
پر عـــــالمِ نغــزِ عشق و زيبايي بود
محمود به ديــــدن تو ســــودايي بود
آغــــــوش بهشت در بيــــــــابانم ده
---------------------------------
بامداد شنبه 03 حوت ( اسفند ) 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 22 فبروري 2020 ترسايي
سرودم
با مهر
احمد محمود امپراطور
سلام و عرض ارادت به فرزانه لعل بدخشانم
سرو بلند قامت پاميرم
فرزانه ناصر خسروم
کنگورچي بلند همتم
من نزد دوکتور معالجم در اطاق انتظار با معذرت چون
درين صفحه وزين از اهل معرفت هفت شهر هنر
با تاسف و دردا که ديگر نيستم همينکه
از نزد دوکتورم مرخص،شدم
در صفحه وزين پر بار معني و شعر و چکامه هاي ادبي
و چاشني هاي جانبخش خودت (فيسبوک) چيزيکي
نذرانه گويا از عالم بي دانشي
اما مملو از ارادت و اخلاص نخواهد بود
با مناسبت زاد روز تولد
تو عزيز من
احمد محمود امپراطور نازنينم
قدر دان و گوهر لعل بدخشانم خواهم نوشت.
يگانه متاع دوکانک دل پر درد و پر خاطره هايم
را از تو فرزانه پدر کرده و اصيل سرزمينم
که به هيچ نوع گردش چرخ گردون با همه دانش هاي
عرفاني و غواصي در بحر طويل , بيکران بيدلم خود را گم نکردي
و به گفته حضرت مولانا که ميفرمايند
اصل کجا خطا کند
شمس من و خداي من.!
قط و فقط دعا ميخواهم از محضر فرزانه اصيل بدخش زمينم
مسيحاي مرا از من بگويد
که من تاکي به بستر بگذارنم
برايم دعا کنيد وبس عزيز و گرانقدر و قدردان من
قربان سرت ميشم
فداي نامت اين تن بيمارم الهي
با مهر پر درد و ياس
اورکزي
برادر بدبخت تو
هشتم مارچ روز جهاني زن را به تمام بانوان جهان به ويژه ن عزتمند و درد کشيده
کشور عزيزم افغانستان با زيبا ترين و پسنديده ترين ابيات از صميم قلب
تبريک و تهنيت ميگويم.
زن آيينه دار لطفِ يزدان باشد
زن بلبلِ شاخساري ايمان باشد
بي زن نتوان حيات را داد دوام
زن بود و بقاي نسلِ انسان باشد
امپراطور
بهـــــار آمد بهــــــار آمد بهـــار هي
شکوفــــه ها رسيــد در شاخسار هي
زمين شد سبــــز و عالــــم شد معطر
گلستــــان شــد وطن از لاله زار هي
----------------------------------
به کوه کبـــک دري مستـــي کند باز
نــــواي تــــاز است با ســــاز و آواز
بيا سيـــــر و سفــر در ملک خود کن
اروپـــــا کي شـــود شهـــر مزار هي
----------------------------------
دو دستت را بــــده جانـــــا به دستــم
ز عطر گيســــويت بي بـــــاده مستم
گذر از خير و شــري هــــر دو عالم
مرا در عشق خود کن سر دچار هي
----------------------------------
به نــــوروز ميـــله هفـــت سين باشد
لبــت را ميـــــوه اي شيــــــرين باشد
بغـــــل واکن در آغوشـــت بگيــــرم
مخـــــور غصه ز رنـج روزگار هي
----------------------------------
کمر چين کرته اي مرغـوب ميپوش
که تا بينــم شــــوم بيـــگانه از هوش
به چشمت توتيـــــايي عشــق ميکش
جهان گردد ز نــازت در حصار هي
----------------------------------
مـــرا اي مــــاه تاجيک کـردي بيمار
وگــــرنه هــر کجـــــا دارم خـــريدار
فقيـــــــر درگـــه ات کمــــروز بيني
به ملک خوشتن بــــود شهــريار هي
----------------------------------
جــــــگر از داغ هجـــــرت لاله دارد
دل مجنونـــــــم از غــــــم نــاله دارد
نمــــي پرسي ز حـــــال مستمنـــدت
بکش تـــاکي چنين درد و فشــار هي
----------------------------------
خدا ميـــــداند و من دانـــــــم و تـــــو
که اين ديوانــــــه کـرده همرهت خو
دگـــر اين انتظاري را به ســـــر کن
که از من خسته شد صبر و قرار هي
----------------------------------
ترا من صدقه ميشـــم صدقه ميشـــم
به کلکيـــن و درت من حلقه ميشـــم
به پيش پــاي تو ســـــر ميکنم خاک
سعــــادت کيش عشق و افتخــار هي
---------------------------------
به محمـودت کمـــي الطــاف مي کن
به ايـن دلــــداده ات انصـاف مي کن
نمــــاند زشت و زيبـــــايي در عالـم
بنه لب بـــر لبـــــم بشکن خمار هي
----------------------------------
بامداد سه شنبه 27 حوت 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 17 مارچ 2020 ترسايي
سرودم
#احمد_محمود_امپراطور
درباره این سایت