ريـــــــــزش بـــرگ در بهار آمد
غصـــــــه و درد بي شــمار آمد
جــــــاي گلشن ســــــــمِ غبار آمد
هــــــــا راس اقتــــــــدار آمد
روز روشــــن چو شـــــام تار آمد
-------------------------------
کــــــار ما بر طويلــــــه بان افتاد
دست مـــــــا دست ناکســـان افتاد
کـــــوکب مــــــا ز آســــمان افتاد
خــــــواري ما بهــــــر دهان افتاد
بخت مـــــــــا سخت ناگـــوار آمد
--------------------------------
خون مــــــــا ريختنـد چمن کردند
اجنبــــــي صـــــاحب وطن کردند
زنــــده را زنــــــده در کفن کردند
خــــــر خود جامـــه و چپن کردند
نام و ننــــــــگ سوي بي وقار آمد
--------------------------------
گاو پيــــــــر رشقه زد غناجي شد
بچه بــــاز مکه رفت و حاجي شد
دين و دينــــــــداري ناعلاجي شد
هــــــــر نـفس درد و احتياجي شد
ســـــــــر عاشق به زيـــر دار آمد
-------------------------------
بــــــــار را بــــــــــا الاغ يدند
باغبــــــــــان را ز بــــاغ يدند
از کف شـــــــب چــــراغ يدند
ســــــــکر مي بـــــــا اياغ يدند
فتنــــــــه از هــــر سو آشکار آمد
--------------------------------
روبه در شهر شيــــــر سلطان شد
اهــــل دانش به خاک يکســان شد
جاهليـــــــت نبـــــــــوغ انسان شد
زيـــــــــر پا صفحه هاي قرآن شد
چـــــــه فجــــايع به اين ديــار آمد
--------------------------------
ســــــــــاز اين زندگاني ساز نماند
سفــــــــــــــره را نان با پياز نماند
دري احســـــاس و لطف باز نماند
جيفه خواران ز حرص و آز نماند
خنـــــده انـــــدر دهـــــــان مار آمد
--------------------------------
مي کشنــــد اهل علـــــم و دانش را
اهل خرسنـــــــــدي اهل سازش را
در دهنــــد هـــــــــر کجاي آتش را
بستــــــــه سازند رهــي گشايش را
مسنــــــــد دادرس حمــــــــــار آمد
--------------------------------
خــــام بـــــازي و خام سازي است
نيک و بد هر دو هم طرازي است
لــــگد و مُشـــت دلنـــــوازي است
خلق در مـرگ خويش رازي است
ظلــــــم را تـــــازه ابتــــــکار آمد
--------------------------------
يا الهـــــي تو چــــــــاره ي ما کن
دفــــع اين درد و رنج و سودا کن
زنـــــــدگي را تو عشـق معنا کن
کـــــــــار مــلت بدست دانــــا کن
رهزانــــــــان صاحب اختيار آمد
------------------------------
دل محمـــــود تا جـــــــــگر پاره
است در شهــــــــر خويش آواره
رفتــــه از دست مان رهي چاره
جا نگرديم به هيــــــچ يک قاره
تلخـــي در طعـــــم روزگار آمد
------------------------------
چهارشنبه 15 عقرب 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 06 نوامبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
درباره این سایت