يک غنچـــه بخند و صد گلستانم ده
از لعــــل لبت لعـــــل بدخشــــانم ده
ويــــــران شده ام بيـــــا و سامانم ده
آرامشـــي بــــر حـــال پريشـــانم ده
اي کافــــر من دوبــــاره ايمــــانم ده
---------------------------------
گه زاهــد و گاهي بت پرستم کردي
گاهي تو فـــراز و گاهي پستم کردي
بـــا نيــــم نــگاه سيــــاه مستم کردي
جان دادي و کشتي باز هستم کردي
از خــاک رهت به ديـــده درمانم ده
---------------------------------
من تلخـــــي بــــــاده را نمي فهميدم
از ســــــادگي ســاده را نمي فهميدم
از چــــرخ فتـــــــاده را نمي فهميدم
اصــــلن ره و جــاده را نمي فهميدم
بر گو چه کنــــــم تو حال فرمانم ده
---------------------------------
با مــــدعي، مـــدهي شــدي دانستم
در ملک دلــــم شهي شـــدي دانستم
با گفتـــــه ي دل رهي شدي دانستم
اي ســــرو شکر سهي شدي دانستم
جان از کف من برفته است جانم ده
---------------------------------
داري تو هــــــــزار تـا خريدار ولي
در گوشــــه ي دهِ و بيـن بازار ولي
مي ديدمت از جغ هـــاي ديوار ولي
دل مي کنــــــد آرزوي بسيـــار ولي
يک بنــــد بغل به زيــــــر دالانم ده
---------------------------------
م شده اي و بس فريبــا شده اي
در بـــردن دل تــــو دام دلها شده اي
خورشيد به روز و ماه شبها شده اي
در کشــــور عشق تـا زليخا شده اي
يوسف شده ام به مصــــر زندانم ده
---------------------------------
عمــــرم به قـــــد بلندت اندازه شود
چشم به دو چشم مست تو غازه شود
لب را بگـــذار تــــا لبـــــم تازه شود
تنگم به فشــــار رفــــع خميازه شود
بعـدن خـــــــم بــــاده از گريبانم ده
---------------------------------
اين صحنه چقـــــدر ها تماشايي بود
همــــگون بهــــــار پر شکوفايي بود
پر عـــــالمِ نغــزِ عشق و زيبايي بود
محمود به ديــــدن تو ســــودايي بود
آغــــــوش بهشت در بيــــــــابانم ده
---------------------------------
بامداد شنبه 03 حوت ( اسفند ) 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 22 فبروري 2020 ترسايي
سرودم
با مهر
احمد محمود امپراطور
درباره این سایت