در گلشـــــــن بهــــــــار خودم ميزنم قدم
با عــــــزت و وقـــــــار خودم ميزنم قدم
صبح اميد و چشمه ي خورشيد اگر نبود
در شـــــامگاهي تـــــار خودم ميزنم قدم
فــــکرم به کار و بارِ بد و ناپسند نيست
بـــا طفلِ ني ســـــــوار خودم ميزنم قدم
کارم کهِ نيست از همـــــه بيکار تر منم
ليــــکن به کار و بــــار خودم ميزنم قدم
خودکـــار و پنسل و قلــــم ني نداشتـــــم
در صفحه با شـــــــرار خودم ميزنم قدم
در شهر ما که حادثــه بسيار خفته است
امــــــا به اعتبــــــــــار خودم ميزنم قدم
رويم نشد بسوي اروپـــــا و ملک غيــر
در گــــرد و خاکِ شار خودم ميزنم قدم
فکر دوچرخه و غــــم موتر ندارم هيچ
با پـــــــــاي روزگـــار خودم ميزنم قدم
همچون ملا وســـــــوسه ي حور نيستم
با يــــار کهنـــــــه کار خودم ميزنم قدم
مستم ز بـاده ي هنر و نشــــــه ي کلام
در طبــــع پر خمـــــار خودم ميزنم قدم
مرگـــــم اگر فرا نرســــد در بهــــار نو
در دشتِ لالــــــــه زار خودم ميزنم قدم
از هشت و دو و يــازده و نو گذشتـه ام
بــــا واحــــــدِ شمــــار خودم ميزنم قدم
گفتــــــم بيـــــا نيامدي حالا که مرده ام
در پشته ي مــــــــزار خودم ميزنم قدم
محمود در تجمـع ابيــــــات دلپـــــــذير
در جمعي هـــــم قطار خودم ميزنم قدم
------------------------------------
بامداد شنبه 18 حوت 1397 خورشيدي
که برابر ميشود به 09 مارچ 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
درباره این سایت