من ز دستِ يار بي پــــــروا شـدم بي بال و پر
زنـــدگي دارم به روي خنجــــرِ تيــــز و تبـــر
غيــــــرِ حق از حال من ديگر نمي باشد خبــر
بستـــــرِ خوابـــــم شده در دوزخِ يـــــوم البـدتر
سوختـــــم وا سوختــــم از دستِ عشـقِ بي پدر
-------------------------- ------------------
نالـــــه ي خود را به ســــوي کهکشان بايد کنم
رفتـــــه رفتـــــه تا به دشتِ بيــــکران بايد کنم
اين سيـــــــه بختـــــم دگــر بار امتحان بايد کنم
يــــــا به جانِ درد منـــــــدم قصـدِ جان بايد کنم
زنــــدگي دارم سراســـر در مجــــازات و خطر
--------------------------------------------
بلبـــــــلِ داستـــــان سرايي ســــروي آزادم نشد
حسِ خرسنـــــدي به حـــــالِ زار و ناشـادم نشد
مــــانعي ايــن درد و آه و داد و فـــريـــــادم نشد
بسمل افتــــــــادم به پايش ليــــــک صيـادم نشد
گپ نشـــد گريــــه نشــد در قلبِ سنگش کارگر
--------------------------------------------
با الهــــــــا توبه کـــــــردم در نمــــــاز افتاده ام
در نهـــــان خود به ســـــوز و در گذار افتاده ام
عذر خواهــــــي کرده و با صـــد نيـاز افتاده ام
همچــو مــــــرده پيش پــــــاي او دراز افتاده ام
صبـــــــر ميخواهـم به خود با اينچين نوع بشر
--------------------------------------------
خون ز چشمــــم از سحر تا نيمـه شبها ميـــرود
شيـــــــون من گاه گــــــاهي تـــا ثـــريا ميـــرود
بيخـــودي هايـــــم به گـــــردون تماشا ميـــرود
عمــــر من با درد و غم اينـــگونه شيدا ميـــرود
کس مبــــــادا همچـون افتـــــــاده با اين درد سر
--------------------------------------------
گــاه به طعنه گــاه به تهمت گاه به سنگم ميزند
گــاه در بيـــــن خـــــــلايق نـــــام و ننگم ميزند
گــاه به عشــــــوه ميبــــرد گـــاه با تفنگم ميزند
آتشِ آشــــــــوبِ خــــود در خُلــقِ تنـــگم ميزند
کــــــاش از اول ز خوي او همـــــي بــودم خبر
--------------------------------------------
صد پشيمـــــــانم مـــــرا از زنده بـــودن ميکند
صد مـــــراتب هر چـه را بدتر ز دشمن ميکند
زندگـــاني بر ســـــرم چون جان سپردن ميکند
طالب و داعش نکرد او آنچــــــه بــا من ميکند
مشکل مــــا حل نمي گــــردد به دوحـه و قطر
--------------------------------------------
مي کشي محمود يا که زنده مي ماني بس است
اينقــــدر ظلم و جفـــا و نامسلمـــــاني بس است
يک کمي آبــــــاد ميکن خانه ويراني بس است
هي رهايم کن.! ستــم بر جان زنداني بس است
در زمين گــر جا نـــدادي ميــــــروم سوي قمر
--------------------------------------------
جمعه 05 ميزان 1398 خورشيدي
که برابر ميشود به 27 سپتمبر 2019 ترسايي
سرودم
احمد محمود امپراطور
درباره این سایت