نازنين در عشق خود سنگِ صبورم کرده يي

مخمس احمد محمود امپراطور

نازنين در عشق خود سنگِ صبورم کرده يي

از نمـــاز و روزه و تسبيــــح بدورم کرده يي

سرگران در کوچه هاي دشت شورم کرده يي

از فـــراقت خانــــــه در بين تنــورم کرده يي

زنـــده ام، ميـــــگردم از اهل قبورم کرده يي
------------------------------------------

چون گدايــي گر به پشت کوچه ات در ميزنم

گاهي از کلکين،گه از کلکينچه ات سر ميزنم

گاه خودم را پاسبـــــــان شهر و عسکر ميزنم

گاه طبيب و گــــاهي خود مست قلنــدر ميزنم

کوچه گرد و خود سر و ديوانه جورم کرده يي
------------------------------------------

داغ من از لالـــــه و مرغ چمن بگذشته است

نکته ي احساس ما از تو و من بگذشته است

مرده ي صد ساله کارش از کفن بگذشته است

کار من اين روز هــا از پيرهن بگذشته است

خود بيـــــا اي يوسف ثـاني که کورم کرده يي
------------------------------------------

لعبتي نيــــــکو سرشــتِ نـــازک اندمي پري

گـــــردِ دامن تو دارد بــــر ســــرم دولتگري

دوش بر تن کرده بودي جامــــــه ي نيلوفري

دست من ديشب به يادت سوخت پهلوي چري

اي سليمـــــان زمـان جان داده مورم کرده يي
------------------------------------------

دوستان اين روز ها گوينـــد که من ديوانه ام

چون که من کمتر روم بيرون و داييم خانه ام

نيست آن کيف و خيـال و خنده يي مستانه ام

ني هوايــي مسجدم باشـــد نـــه از ميخانه ام

خود فکر کن جانم از هـر چه دورم کرده يي
------------------------------------------

عشق ما از شمس و مولانــا تو کمتر نشمري

از گــــداز وامق و عـــــذار تو کمتر نشمري

از وفـــــا و يــــاريي ليــــلا تو کمتر نشمري

از علي و حضرت زهــــرا تو کمتر نشمري

پس عزيز من چــــرا پا در غرورم کرده يي
------------------------------------------

در ســــرم شوق سفـر شيراز و تبريزي نبود

در کمنـــد زندگي رهــــواري شبــديزي نبود

باغ عمـــر رفتــــه را سرو دل انگيزي نبود

کلبــــه ويران من را دفتـــــــر و ميزي نبود

اي کليــم الله روان در کوهي طورم کرده يي
------------------------------------------

ناله ي من تا ابد از سينــــــــه ها بيرون شود

بعــــــد من در عالم امکان بسـي مجنون شود

در صفـــات شعر من گل واژه ها افزون شود

يک جمعِ از ديده خون ريزد جمع ميمون شود

پادشــــاه ها صاحب تخت و قصورم کرده يي
------------------------------------------

مدتي من در بدخشـــــــــان شمـــــا جــا داشتم

نالــــــــــه و زاري و استغفــــار شبـــها داشتم

ارتبـــــاطات قــــــوي بــــــا ذات يکتــا داشتم

نــــــــــام زيبـــــا تــــرا در سينــه نجوا داشتم

حاليــــا صحرا نشين در ملک غورم کرده يي
------------------------------------------

تـــا به کي محمـود را بـــــــا ديده تر ميکشي

گـــاه از اقليـــــم خود گاهي ز کشـور ميکشي

اين مسلمان عجـــــم را بـــــاز کافــر ميکشي

از جمــع دلـــــدادگان نيـــک اختــــر ميکشي

صد تشـــکر امتحان از طبـع زورم کرده يي
------------------------------------------

چهارشنبه 11 ثور 1398 خورشيدي

که برابر ميشود به اول مي 2019 ترسايي

سرودم

احمد محمود امپراطور